ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑ!!!

ΤΟ ΝΑ ΣΠΟΥΔΑΖΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΣΤΗΝ ΚΕΦΑΛΛΟΝΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΟΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ ΖΗΣΕΙ ΣΕ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΠΟΛΗ.ΟΤΑΝ ΜΠΑΙΝΕΙ Ο ΧΕΙΜΩΝΑΣ ΣΤΗΝ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΝΑ ΚΑΘΕΣΑΙ ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΔΕΙΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΚΟΣΜΟ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΣΟΥ ΠΑΡΑ ΕΞΩ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ.ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΝΕΚΡΑ!!!!

ΟΤΑΝ ΟΜΩΣ ΑΡΧΙΖΕΙ ΝΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΑΖΕΙ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΣΟΥ ΔΕΝ ΣΕ ΚΡΑΤΑΕΙ ΓΙΑΤΙ Η ΚΕΦΑΛΛΟΝΙΑ ΕΧΕΙ ΤΟΠΙΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΛΙΕΣ ΠΟΥ ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ ΣΟΥ ΚΟΒΟΥΝ ΤΗΝ ΑΝΑΠΝΟΗ!!!!

Υ.Γ.ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΣΤΗ ΣΟΦΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΤΗΣ....ΧΩΡΙΣ ΤΗ ΣΟΦΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΕΚΑΝΑ ΤΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ!!!

ΕΝΑ ΓΡΑΜΜΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ!

Τι γίνεται όταν ορισμένες φορές δίνεις πάρα πολλά και πιστεύεις ότι δεν έχεις δώσει τίποτα;

Τι γίνεται όταν άλλες φορές πάλι δεν δίνεις πόλλα και άλλος πιστεύει ότι δεν δίνεις τίποτα;

Και όμως δεν είναι ότι δεν έχεις δώσει, έχεις δώσει απλά όχι τόσα όσα θέλει ο άλλος για να τα θεωρήσει υπολογίσιμα. Δεν είναι ότι εσύ δεν θέλεις να το δει, είναι απλώς για μια φορά στη ζωή σου έβαλες τον εαυτό σου πάνω από όλους. Και όμως αυτό ήταν το μεγαλύτερο σου λάθος. ποτέ στη ζωή σου δεν κοίταζες πρώτα εσένα πως ξαφνικά θέλεις να το κάνεις και μάλιστα σωστά μετά από τόσα χρόνια; Δεν έχεις μάθει έτσι....Δεν ξέρεις πως να το κάνεις....

Άρα λοιπόν είναι λογικό να κάνεις λάθη!Και λάθη σοβαρά υπολογίσιμα!Λάθη που θίγουν την ηθική σου και την ηθική των φίλων σου! θα μου πεις τι σε νοιάζει για τους φίλους;"Αυτοί πάνε και ερχονται!!!Ο εαυτός μας είναι αυτός που έχει σημασία" όπως μου είπαν πολλοί που δεν έμαθαν να αγαπούν τους ανθρώπους που τους νοιάστηκαν πραγματικά πους τους βοήθησαν στις δυσκολίες.Τους φίλους τους!!!Δεν ξέρουν όμως την έννοια της φιλίας, άρα δεν υπολογίζεις και την γνώμη τους. Δεν σε νοιάζει! Το μόνο που σε νοιάζει είναι να ξαναγίνεις όπως ήσουν πριν.

Το άτομο εμπιστοσύνης τους! Δεν ήθελες να κάνεις κακό σε κανένα. Τον εαυτό σου ήθελες να βοηθήσεις!Όλοι σου λέγανε και σου λένε ακόμα ''πάνω από όλα ο εαυτό σου!!''Και για μια στιγμή το έκανες! Αυτό έκανες για να γιατρευτέις από ό,τι σε πλήγωνε. Να ξαναβρείς τον εαυτό που είχες χάσει.Και αντί να τον βρεις τον έχασες ακόμα πιο πολύ....Δεν ήσουν εσύ αυτή πριν από λίγο καιρό.Τι έκανες;Ήσουν κάτι ψεύτικο κάτι άλλο...Πάντως όχι εσύ.Εσύ νοιαζόσουν για τους άλλους, τους άκουγες,τους βοηθούσες.Και πριν από λίγο καιρό δεν νοιαζόσουν δεν άκουγες, δεν βοηθούσες. Μόνο τον εαυτό σου ήθελες να βοήθησεις αλλά αντί να τον βοηθήσεις τον σκότωνες μέρα με τη μέρα...και μαζί με αυτόν σκότωνες και όλα τα καλά στοιχεια που σου είχαν απομείνει.
Και όταν κάποια άτομα που δεν άντεχαν να σε βλέπουν να πέφτεις στα μάτιων των άλλων και των δικών τους σε ξύπνησαν, σου φώναξαν για να ξυπνήσεις από το λύθαργο που είχες βυθιστεί,σε ταρακούνησαν... Και αυτοί λεγόταν φίλοι σου... Δύο από τα πιο αγαπημένα σου άτομα.Δυό άτομα στα οποία εσύ δεν φέρθηκες σωστά,που ξέχασες ότι υπάρχουν και ότι είναι δίπλα σου για οτιδήποτε χρειαστείς....ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΣΟΥ...!Και όταν ξύπνησες, όταν ταρακουνήθηκες κατάλαβες ότι τους έχανες και υποσχέθηκες στον εαυτό σου να μην τους αφήσεις να φύγουν....να νην τους εγκαταλείψεις ποτέ ξανά. Κατάλαβες ότι τους αγαπάς πολύ περισσότερο από όσο νόμιζες. Γιατί ναι δύο χρόνια μπορεί να είναι μία ολόκληρη ζωή. Γιατί όταν είσαι με έναν άνθρωπο συνέχεια μαζί γίνεται σιγά σιγά ολόκληρη η ζωή σου..!!!

Και εσείς για μένα είστε ολοκληρη η ζωή μου.Ζητώ συγνώμη για άλλη μια φορά σε εσάς που είστε φίλες μου και με στηρίζετε...Σας αγαπώ και μου λείπεται πολύ!!!


αφιερωμένο στις φίλες μου....δύο από τα πιο σημαντικά πρόσωπα της ζωής μου....σας ευχαριστώ πολύ που με ξανακάνατε ο εαυτός μου....

ΑΝ Η ΖΩΗ ΗΤΑΝ ΧΡΩΜΑ ΤΙ ΧΡΩΜΑ ΘΑ ΗΤΑΝ;

Η ζωή είναι στιγμές...

όνειρα που θέλεις να ξεχάσεις...

όνειρα που θέλεις να πραγματοποιήσεις...!

Γιατί έρχεται κάποτε η στιγμή που το παρελθόν σου

είναι μεγαλύτερο από το μέλλον σου....

Η ζωή είναι κομμάτια όπως και σκοτάδι...

μαύρο και λευκό...!

Η ζωή είναι γκρι!

Κ Υ Ν Η Γ Α Τ Η ! ! ! !

Κυνήγα το ΛΕΥΚΟ της ζωής σου!!!

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΕ ΕΝΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΠΟΥ ΑΓΑΠΩ ΠΟΛΥ ΚΑΙ ΜΕ ΕΧΕΙ ΣΤΗΡΙΞΕΙ

ΟΣΟ ΚΑΝΕΙΣ ΑΛΛΟΣ.....ΣΟΦΑΚΙ ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

Η ΕΥΤΥΧΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ...


Πια το τρένο από 'δω δεν περνά

μα στο ρολόι ανάποδα ο δείκτης γυρίζει

και τα φώτα των φρένων ανάβουν εκεί

βαθιά μες στη νύχτα μια σειρήνα σφυρίζει


Δευτερόλεπτα πριν χρόνια μετά

ξαφνικά είμαστε μόνοι σε μια άγνωστη ερημιά

μια φωτεινή επιγραφή :

εδώ χάθηκε κάποτε του μύθου η κλωστή ...


Ό,τι ζήσαμε πια είναι σχήμα κλειστό

ό,τι χτίζουμε σκορπάει στον άνεμο

έτσι είναι γραφτό, η ευτυχία είναι αυτό

που περιμένουμε να 'ρθει


Μα κάτι ζωντανούς μας κρατά

κι είναι μόνο ένα βήμα, ένα βήμα πιο πέρα

που ο αέρας της πόλης αλλάζει ξανά

τα χιόνια λιώνουν γιορτάζει η μέρα !


Τα μαλλιά σου όπως λύνεις μωρό μου μπορεί

και το αίνιγμα του κόσμου να λυθεί

δεν είναι το τέλος η καταστροφή

η ευτυχία είναι αυτό που περιμένουμε να 'ρθει


Ό,τι ζήσαμε πια είναι σχήμα κλειστό

ό,τι χτίζουμε σκορπάει στον άνεμο

μα άσε ένα φως ανοιχτό, η ευτυχία είναι αυτό

που περιμένουμε να 'ρθει


Τα μαλλιά σου όπως λύνεις μωρό μου μπορεί

και το αίνιγμα του κόσμου να λυθεί

ένα αόρατο χέρι μας οδηγεί

η ευτυχία είναι αυτό που περιμένουμε να 'ρθει